Computer vision houdt toezicht op waterwegen

We zijn allemaal bekend met verkeerscamera’s die het verkeer registreren en dagelijks bekeken worden door verkeersleiders. Op het water werkt dit echter helemaal anders, enkel bij beweegbare delen zoals sluizen en bruggen is het gebruikelijk. Op waterwegen worden periodiek tellingen gedaan, en op aanlegplaatsen is er vaak een havenmeester die geacht wordt de boel in de gaten te houden. Zo blijft er nog veel ruimte over waar geen inzicht is in de activiteit die er plaatsvindt. “Computer Vision to the Rescue!”

Op plaatsen waar gedetailleerde informatie belangrijk is, bijvoorbeeld bij kleine havens, wachtplekken voor bruggen en sluizen of drukke vaarwegen kunnen stationaire camera’s geplaatst worden. Deze beelden worden door een Computer Vision algoritme geanalyseerd dat boten op het beeld detecteert en classificeert.

Om een goed Computer Vision algoritme in te zetten is het allereerst belangrijk om een goed begrip van de situatie te hebben. Welke classificaties zijn relevant, en welke niet? Onder welke omstandigheden moet het systeem kunnen functioneren en wat zijn acceptabele fouten? Antwoorden op deze vragen bepalen het type en de hoeveelheid data die nodig is om het systeem gereed te maken voor productie.

Veelal worden eerst verschillende bestaande modellen getest op de verzamelde data, deze resultaten worden gebruikt als baseline. Vervolgens worden de modellen middels transfer learning verder getraind om de resultaten voor de specifieke casus te verbeteren.

Deze modellen kunnen samen met klassieke Computer Vision methoden worden ingezet om het model te helpen focussen op de juiste onderdelen van het beeld.

Afhankelijk van de eindgebruiker worden de resultaten van zo een model anders verwerkt. Bij havens kunnen schepen geïdentificeerd worden aan de hand van een IMO om zo inzicht te krijgen wanneer welke klanten in de haven aanwezig zijn. Bij verkeerstellingen op de waterwegen worden resultaten geaggregeerd om zo totalen te genereren over aangegeven tijdsperiodes.

Beeldmateriaal dat op deze manier verzameld wordt hoeft niet opgeslagen te worden om de applicatie goed te laten werken. Daarom hoeft privacywetgeving geen belemmerende factor te zijn voor dit soort applicaties.